Carolien Braam begon 10 weken voor de lockdown als nieuwe schoolleider van IKC De Klimboom. Lastige start zou je denken maar met een hecht team en een heldere visie werd de school dit jaar Klassewerkplek. Helemaal een knappe prestatie omdat deze school 17 nationaliteiten kent en dus veel NT2-leerlingen. Een extra uitdaging dus in coronatijd. Wat is het geheim? We vragen het Carolien in een gesprek over haar school en het team.
Hi Carolien, vertel eens, hoe is je eerste jaar als schoolleider van IKC De Klimboom gegaan? Dat was best een lastige start met de lockdown!
Nee en ja. Ze hadden hier namelijk gevraagd naar een daadkrachtige directeur en dat kon ik wel meteen waarmaken. Ik kon direct vertrouwen kweken in hoe ik werk, wat ik belangrijk vind voor ons team en dat ik er ben voor hen, om samen met hen zorg te dragen voor de school. Bovendien was het voor ons allemaal nieuw dus dan is het ook mooi als je gelijk gezamenlijk de schouders eronder zet in een situatie die voor iedereen onbekend is.
En dat heeft resultaat opgeleverd, zo blijkt uit jullie nominatie. Waarom zijn jullie zo’n fijne werkplek?
Net als op andere scholen was het afgelopen jaar zwaar voor ons. Op onze school hebben we veel NT2-leerlingen. Dat brengt extra uitdaging met zich mee. Zeker in coronatijd. Ook privé hebben we heftige situaties meegemaakt. Gelukkig zijn we als team heel hecht. We vieren veel samen maar delen ook de verdrietige momenten. Daarvoor is wel openheid naar elkaar toe nodig en dat kenmerkt ons team. Er is een duidelijke visie van ‘zo doen wij het met elkaar’. Dat vergt vertrouwen en maakt dat mensen hier graag werken.
Ook invallers komen hier graag terug.
Wat trof je aan toen je aankwam?
In het begin kwamen tijdens besprekingen steeds dezelfde zorgen naar boven. Mensen vonden het lastig om alles in te passen in roosters, zeker in de verschillende niveaus waar we mee werken. Daar waren zorgen over. Ook in relatie met de ouders. De taalbarrière maakte communicatie soms nog lastiger.
In de persoonlijke ontwikkeling waren mensen massaal bezig met een opleiding die was opgelegd en waar geen prioriteit lag vanuit de behoeftes voor de school. Mijn idee is dat je moet aansluiten op ieders kwaliteiten. Daarom hebben we gekeken: waar moet de aandacht naartoe en hoe gaan we daarop aansluiten? In combinatie met de talenten van de verschillende mensen heeft dit geleid tot ontwikkelteams met verschillende domeinen. Iedereen draagt daarin zijn eigen verantwoordelijkheid en geeft input voor de jaarplanning. Dat kan op onderwijsgebied, maar voor het afgelopen jaar had ik bijvoorbeeld ook een coronaspecialist vanuit het domein Sociaal & Veiligheid met wie ik kon sparren. Zo doet iedereen doet waar hij/zij goed in is.
Er zijn kaders maar daarbinnen is heel veel ruimte.
Wat zijn jullie plannen voor het komend jaar?
We willen nog verder verdiepen met de ontwikkelteams en werken aan de eigen professionele ontwikkeling. Verder gaan we aan de slag met het onderwijs. Dat was nog wat wankel. We hebben heel gericht gekeken naar wat is onze opdracht en wat is onze visie? We werken met heel gecombineerde groepen van nieuwkomers, NT2 leerlingen en autochtone leerlingen. Daarom is het nodig heel goed te kijken naar de behoeften van elk individueel kind. Als wij een allochtoon kind op school krijgen dat nog geen woord Nederlands kent en niet eerder langere tijd op een stoel heeft moeten stil zitten, dan is zijn behoefte anders dan een kind dat is gestart in het Nederlands onderwijssysteem. Daarom werken we met kleine instructiegroepjes en veel onderwijsassistenten. We hebben best wel grote teams op kleine clubjes kinderen. Dat maakt dat je niet alleen verantwoordelijk bent maar dat het echt onze kinderen zijn. Zo weet de leerkracht van groep 8 ook wat er in groep 3 speelt. Ons streven is de kinderen af te leveren als zelfstandige wereldburgers die waardig, vaardig en aardig zijn.
Verder werken we aan de juiste vorm voor ons onderwijs. We hebben nu onze visie, onderwijsopdracht en -behoefte in beeld maar hoe geef je dat goed vorm? Doordat we zoveel nieuwkomers hebben in onze klassen, werkt het leerstofklasjaarsysteem niet voor onze school. Samen met Onderwijs maak je samen werken we aan een nieuwe organisatievorm. We willen meer clusteren op basis van de behoeften van kinderen. Tijdens de lockdown was vaak 75% van de kinderen hier op school. Dat was nodig door de thuissituatie. In die tijd hebben we een hele bewuste keuze gemaakt in ons aanbod en daar hebben we nu na de lockdown toch mooie resultaten mee geboekt. Daardoor zijn we samen het gesprek aangegaan: hoe kan het dat we in een van de heftigste tijden zo veel individuele groei zien bij kinderen? Dan blijkt dat toch te zijn omdat we ons hebben gefocust op de individuele behoeften en kinderen hebben geclusterd in kleine instructiegroepjes. Dus dat willen we nu nog verder uitbreiden.
Hoe faciliteert jouw leiderschap in al deze aanpassingen en wat vind jij belangrijk in je leiderschap?
Ik wil mijn collega’s vooral bewust maken van hun eigen kracht en dat ze niet persé die doelkrachtige directeur nodig hebben. Dat vereist situationeel leiderschap. Ik zie ze als persoon en zal nooit het onmogelijke vragen. Als iets niet gaat, zijn we gezamenlijk verantwoordelijk om het op te lossen.
Wat is het resultaat van wat jullie hebben neergezet?
Kinderen gaan hier heel graag naar school. Hier wordt een stukje veiligheid en structuur geboden, die ze hard nodig hebben. Het mooiste resultaat was een brief van een meisje, vorig jaar, waarin ze vroeg of ze ook in de zomervakantie naar school mocht. Daar ben ik trots op.
