De Bonnerschool in Gieten is de enige Klassewerkplek in Drenthe dit jaar. Dat betekent dat de leerkrachten het een fijne plek vinden om te werken en dat terwijl de school de afgelopen periode grote ontwikkelingen heeft doorgemaakt.
Schoolleider Jelle Elzinga startte 3 jaar geleden. “Als er ooit een vacature komt op de Bonnerschool, dan wil ik daar werken”, had hij ooit gezegd. Enerzijds omdat het een prachtige dorpsschool is, rijk met traditie , maar ook vanwege de uitdaging die hij er in zag. Hij wilde de school verder professionaliseren, vooral door goede afspraken te maken met elkaar. Welke stappen hij heeft gezet, vertelt hij in dit gesprek.
Het voornaamste dat ik doe, is structuur aanbrengen.
Jelle is niet verrast door de hoge score die de leerkrachten geven: “Het past wel bij wat ik probeer te bereiken. Ik werk vanuit vertrouwen. Zolang je hier met goede inzet werkt, vind ik het best. Dat klinkt nonchalant maar dat ben ik niet. Ik waardeer het enorm als leerkrachten hun werk serieus nemen.”
De komst van Jelle bracht wel een cultuuromslag teweeg die niet bij iedereen paste. Er zijn in de eerste jaren daarom nogal wat wisselingen geweest. Het team dat er nu staat, heeft dezelfde visie op onderwijs. De Bonnerschool werkt vooral met kwaliteitskaarten, zoals beschreven in het boek van Eva Naaijkens en Martin Bootsma. Aangepast aan hun eigen school, dat wel. De werkwijze van Naaijkens en Bootsma is nog iets te beleidsmatig voor hen en past misschien minder goed op een kleine(re) school. Op die kwaliteitskaarten leggen ze de onderlinge afspraken vast.
Autonomie komt na de standaard.
Dat is de beste gedachte uit dat boek vindt Jelle: ” Ik geloof in sturen op kwaliteit en dat we niet overal steeds opnieuw over hoeven na te denken. Het team dat er nu staat, laat ik volledig vrij. We maken strikte afspraken maar binnen die kaders geef ik ze alle vertrouwen.
Denken ze dat iets op een andere manier kan, dan vraag ik ze om een voorstel te doen. Het maakt mij niet uit wát we afspreken, áls we maar iets afspreken. Ik merk nu dat er, door deze werkwijze, met name inhoudelijk professionele gesprekken gevoerd worden. Een goed voorbeeld is de keuze voor een rekenmethode waar we op dit moment druk mee zijn. We lijken het op inhoudelijke argumenten al vrij snel met elkaar eens te zijn.”
De Bonnerschool heeft gekozen voor een meer traditionele lijn: inzetten op (expliciete) directe instructie en ritme en routine in de school. Een belangrijke inspiratiebron hierbij is het boek “Regie in de klas” (Running the room) van Tom Benett. Het creëren van ritme en routine – en dus afspraken wanneer en hoe iets gebeurt- is belangrijk. Dat gaat over zaken als: als je binnenkomt, leg je je etui en een dobbelsteen op tafel. Waar leggen we de gymtassen? We starten direct als alle groepen binnen zijn. Na de grote pauze gaan we allemaal stil lezen, ook de juf en meester. Deze afspraken geven rust. Het is van belang dat het voor de leerlingen duidelijk is hoe het gaat op school.
“Ik neem ook duidelijk stelling naar de ouders.”, vertelt Jelle, “Als ze vrijer onderwijs willen voor hun kinderen, dan zijn wij niet de juiste school. Ouders lijken de verandering te waarderen want er zijn de laatste twee jaar steeds meer aanmeldingen. We groeien goed.”
Deze, soms wat rigoureuze, aanpak is met een klein team wel riskant. Dat voelen ze ook op de Bonnerschool. Na 3 jaar hard werken en corona is de rek er op sommige punten uit. Het is met name moeilijk, zo niet onmogelijk, om inval te regelen bij ziekte. Dat verhoogt de druk op de andere leerkrachten en Jelle, die nu zelf ook regelmatig voor de klas staat. Toch weigert hij in te leveren op kwaliteit. Inval via detacheringsbureaus is helaas niet altijd de oplossing. Voor hem moet de lat omhoog. Hij maakt zich oprecht zorgen over het onderwijs. Zijn tips voor beter onderwijs zijn: durf als schoolleider kritisch te zijn en heb het lef om (op tijd) in te grijpen.
Neem nooit genoegen met te weinig
Hij ziet het als zijn taak om het beroep van leraar te bewaken. Daarom checkt hij bij sollicitanten en leerkrachten wat zij zien als hun primaire taak en wat hun interne motivatie is om leraar te zijn: “Ik kijk of ze werkgeluk uitstralen en of ze kinderen echt verder willen helpen. Daarbij is het dus heel belangrijk welk beeld een (toekomstig) leerkracht van het beroep heeft. Hierbij zoek ik altijd naar de professionele, onderwijskundige dimensie in die motivatie.”
